Ένα βιβλίο για το καλοκαίρι!

Εδώ τα καλά βιβλία!Εδώ τα βιβλία που θα δροσίσουν τα καλοκαιρινά σας μεσημέρια!

Η κ. Παπαμάνου και η κ. Γκάλιου σας περιμένουν στην βιβλιοθήκη για τον τελευταίο δανεισμό της σχολικής χρονιάς!

Πρόβες...

Πρόβες για το θεατρικό, πρόβες για το χορευτικό, πρόβες για τα τραγούδια... 


Η ΓΙΟΡΤΗ ΛΗΞΗΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ!!!!!


Και μην ξεχάσετε την συμμετοχή σας στα παιχνίδια!

Κάποιοι δεν μας ξεχνούν!

Δεν θα μπορούσαμε να μην αφιερώσουμε μια μικρή ανάρτηση 

στους περσινούς μας μαθητές 

που δεν μας ξεχνούν 

και ούτε μας αφήνουν να τους ξεχάσουμε!!!


Η ασπίδα του Αχιλλέα




  Την ασπίδα του Αχιλλέα φιλοτέχνησαν οι καλλιτέχνες της Β΄ γυμνασίου στα πλαίσια του μαθήματος της Ιλιάδας με την κ. Γκάλιου.
 Με φαντασία , μεράκι και πολύ ταλέντο «ιστόρησαν» (=ζωγράφισαν) όσα ο Όμηρος αφηγείται στην Ιλιάδα  για την απαράμιλλη ασπίδα του ήρωά του. Ο Ήφαιστος κατασκευάζει την ασπίδα και εικονίζει σ’ αυτήν το σύμπαν στο κέντρο και σε ομόκεντρους κύκλους γύρω από αυτό, σκηνές από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
   Ο Γ .Γαζής, ο Λ. Καλεντερίδης , ο Η. Καραγούλιας και ο Τ.Τεπελίδης έγιναν οι σύγχρονοι δημιουργοί.  Απολαύστε το έργο τους!






Αποχαιρετούμε την Γ΄ τάξη

Ο καλύτερος αποχαιρετισμός των μαθητών της Γ΄ τάξης, ιδιοχείρως, στους πίνακες της τάξης τους!

Ευχόμαστε να κρατήσετε στην καρδιά σας την αγάπη που σας δείξαμε, τις συμβουλές μας και όλες τις όμορφες στιγμές που ζήσατε στο Γυμνάσιο Εγνατίας!
Καλή σταδιοδρομία στη ζωή σας!


Ενημερώνομαι, αλλάζω, γίνομαι καλύτερος πολίτης

Κυκλοφορώ με ασφάλεια!

Η Τροχαία Λητής στο Γυμνάσιό μας

Ενημέρωση από αξιωματικούς της Τμήματος Τροχαίας Λήτης πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας σε θέματα οδικής ασφάλειας.

Πολύ ενδιαφέροντα, πολύ .."σοκαριστικά" τα όσα ακούσαμε και είδαμε. Μακάρι να αλλάξουμε όλοι μας οδική συμπεριφορά, ως συνεπιβάτες, πεζοί, ποδηλάτες και μελλοντικοί οδηγοί!

Μαθαίνω να αγαπώ, μαθαίνω να προσφέρω


Ένας μικρός απολογισμός του πρότζεκτ της α΄ τάξης. 

Μας καταθέτουν τις σκέψεις τους οι μαθητές που συμμετείχαν...



Νομίζω ότι το πρότζεκτ με επηρέασε και όταν θα έχω την ευκαιρία, θα φροντίσω να κάνω το ίδιο, βοηθώντας ανθρώπους που έχουν ανάγκη…

                                  Λάτρεψα όλες τις δραστηριότητες που κάναμε για το σχολείο.
Το καλαθάκι της αγάπης ήταν ένα όμορφο παιχνίδι γιατί με διάφορους και πολλούς τρόπους θα μπορούσες να κάνεις κάποιον χαρούμενο. 

              Ήταν ωραία που ήρθαν και μας μίλησαν οι εθελοντές από τους Γιατρούς    του Κόσμου. Έμαθα πολλά χρήσιμα πράγματα και ενδιαφέροντα που πιστεύω ότι θα μου μείνουν για όλη μου τη ζωή!

Άμα είχα την δυνατότητα να ήμουν εκεί, δίπλα στα παιδιά της Αφρικής, θα ήθελα να τα αγκαλιάσω και να παίξω μαζί τους.

                      Στη γιορτή της μητέρας ένιωσα χαρά, υπερηφάνεια και ενθουσιασμό.  Δεν περίμενα να κλάψει η μητέρα μου…

Μου άρεσε πολύ που συνεργαστήκαμε όλοι μαζί για να φτιάξουμε τα ενθύμια και τις κάρτες.
                                                                           
 Η γιορτή ήταν το κάτι άλλο!

Όταν διαβάσαμε το βιβλίο «Ο Τικαλάκης» προβληματίστηκα αλλά και στεναχωρέθηκα. Πιστεύω ότι θα πρέπει όλοι να βοηθάμε τα άτομα με αναπηρία για να αγωνίζονται και να μην τα παρατάνε.

Η γιορτή μου άρεσε γιατί έπαιξα στο σκετς.

Ένιωσα χαρά και συγκίνηση όταν έγραψα το σημείωμα στον μπαμπά μου.

Μετά την γιορτή ήμουν χαρούμενη και περήφανη για την τάξη μου γιατί κάναμε μια φανταστική γιορτή! Όλοι ευχαριστήθηκαν πολύ!

Όταν διαβάσαμε τον «Τικαλάκη» κατάλαβα ότι πρέπει να είμαι χαρούμενη που είμαι υγιής.

                                            Το παιχνίδι ήταν τέλειο και θα ήθελα να το ξαναπαίξω!
Γινόμαστε πολύ ευτυχισμένοι όταν ανταλλάσουμε δωράκια κρυφά! Όταν είδα το δώρο στο θρανίο μου ενθουσιάστηκα!

                                Στην γιορτή ένιωσα πολλή συγκίνηση, χαρά, ενθουσιασμό και υπερηφάνεια! Έκανα κι εγώ κάτι για την μαμά μου!

Μου άρεσε πολύ που χάρηκε ο μπαμπάς μου!

                        Μετά το ντοκιμαντέρ που είδαμε για τα παιδάκια της Αφρικής ένιωσα υπερήφανη που τα έχω όλα αυτά από τους γονείς μου και δεν ζητάω τίποτα άλλο.
                                                  Ήμουν πολύ χαρούμενη.
Είναι ντροπή μας που ενώ έχουμε τόσα πολλά θέλουμε κι άλλα. Αυτά τα παιδιά δεν έχουν τίποτα!

Χάρηκα που έκανα κάτι για τον μπαμπά μου! Δεν ξανάκανα ποτέ κάτι τέτοιο.

                              Μετά το ντοκιμαντέρ για την Αφρική, σκέφτηκα ότι εκείνα τα παιδιά δεν έχουν τίποτα και εμείς που τα έχουμε όλα κάνουμε συνέχεια παράπονα! Δεν έχουν να φάνε ενώ εμείς δεν τρώμε γιατί δεν μας αρέσουν όλα τα φαγητά! Δεν έχουν καθαρό νερό ενώ εμείς που έχουμε το αφήνουμε να τρέχει άσκοπα! Δεν έχουν καθαρά ρούχα και εμείς που έχουμε δεν τα φοράμε γιατί δεν μας αρέσουν…

                                Όταν βρήκα τα δώρα πάνω στο θρανίο μου αισθάνθηκα ότι κάποιος ενδιαφέρεται για μένα!

                                                       Όταν έδινα το δώρο ένιωθα χαρά και πίστευα πως θα χαιρόταν και το καλαθάκι μου!

Όταν είπαμε ότι θα κάνουμε κάτι για τον μπαμπά μας παραξενεύτηκα. Όμως ο μπαμπάς μου χάρηκε πολύ και με ρώτησε πως και έτσι δεν το έκανα για την μαμά μου! Χάρηκα τόσο πολύ που χάρηκε ο μπαμπάς μου!

                                         Το βίντεο με έκανε να αναθεωρήσω αυτά που έχω, με έκανε να νιώσω ότι είμαι εγωιστής και να καταλάβω ότι έχω τα πάντα στη ζωή μου!

                                   Όταν είδα την μαμά μου να κλαίει, ένιωσα ευτυχία και αγάπη γιατί κατάλαβα ότι με αγαπάει όσο τίποτε άλλο στον κόσμο.

Αυτά τα παιδιά πρέπει να τα βοηθήσουμε και κάνουμε πολύ καλά που τους δίνουμε παιχνίδια και σχολικά είδη εμείς οι μαθητές.

                     Αυτή η γιορτή ήταν η πιο ωραία που έγινε ποτέ και δεν θα την ξεχάσω!

Όταν έγραφα το σημείωμα, ήμουν πολύ χαρούμενη και ανυπομονούσα να του το δώσω. Το άφησα εκεί που αφήνει τα κλειδιά του. Μόλις το είδε, με αγκάλιασε και με φίλησε!

                 Είναι πολύ ωραίο να παίρνεις δώρα αλλά και να κάνεις. Όλοι προσφέρουν ό,τι μπορούν και δεν χαλάμε πολλά λεφτά γιατί έχει και οικονομική κρίση.

Πήρα ένα καλό μάθημα, να εκτιμάω αυτά που έχω και να λέω Δόξα τω θεώ που έχω τόσα πολλά πράγματα!

                                                      Αυτό το παιχνίδι ήταν υπέροχο! Ένιωθα πολύ όμορφα όταν έπαιρνα και έδινα πράγματα. Όταν πήγαινα στο θρανίο αυτού που είχα καλαθάκι, ανυπομονούσα να δω αν θα του άρεζε το δώρο μου. Επίσης, ένιωθα όμορφα όταν λάβαινα δώρο, γιατί ένιωθα πως κάποιος προσπαθούσε να με κάνει να χαρώ και να αισθανθώ την αγάπη του.

Το καλαθάκι της αγάπης είναι το πιο ωραίο παιχνίδι που έχω παίξει ποτέ.
Όλα τα δώρα είναι πολύ απλά αλλά όλοι τα εκτιμούνε πάρα πολύ!

Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που δεν έχουν ούτε ρούχα! Θα αρχίσω να δίνω ότι μπορώ και ότι δεν χρειάζομαι!

Ο μπαμπάς μου χάρηκε πολύ γιατί κάθε φορά κάνουμε δώρα για τις μαμάδες μας.

Μου έκανε εντύπωση που όλα αυτά τα παιδιά στην Αφρική χαμογελούσαν ενώ δεν έχουν τίποτα!

Θα ήθελα να μην σταματήσουμε ποτέ αυτό το παιχνίδι!

Όταν σηκώθηκα και μίλησα στην γιορτή, ένιωσα σαν ένα μωρό που έχει ανάγκη από μια αγκαλιά από την μαμά του…

Ο μπαμπάς μου ξέσπασε σε γέλια, ενθουσιάστηκε γιατί στο παρελθόν κάναμε δώρα μόνο στην μαμά.

Με το βιβλίο αυτό που διαβάσαμε, έμαθα ότι  πρέπει να χαμογελάς παρόλες τις δυσκολίες της ζωής.

Όταν η κυρία Κισλά μας είπε για το σημείωμα στον μπαμπά μας, είπα μέσα μου «τι είναι αυτό; Εγώ δεν πρόκειται να το κάνω», τελικά όμως το έκανα και του μπαμπά μου του άρεσε πολύ! Όταν του το έδωσα κατάλαβα πόσο καλή κίνηση ήταν.
Χάρηκα όταν μου έκαναν δώρο. Δεν έχει σημασία τι δώρο είναι αλλά η χειρονομία μετράει.

Όταν το είδε ο μπαμπάς μου το σημείωμα με ρώτησε: «Έχω γιορτή σήμερα;»

Η μητέρα μου μου είπε ότι ήταν η καλύτερη έκπληξη που της είχα κάνει! Ένιωσα ενθουσιασμό και ικανοποίηση.

Μου αρέσει να παίρνω δώρα αλλά πιο πολύ μου αρέσει να δίνω! Όταν βλέπω τον άλλον να χαίρεται, χαίρομαι και εγώ!

Νομίζω ότι έμαθα να αγαπώ και να προσφέρω.

Όλοι μας μάθαμε πώς να βοηθάμε ο ένας τον άλλον, να συνεργαζόμαστε, να αγαπάμε και να είμαστε γενναιόδωροι. 

Το πρότζεκτ είναι ένα από τα αγαπημένα μου μαθήματα. Μου αρέσει που είναι κάτι διαφορετικό. Το απολαμβάνω. Όλες οι δράσεις ήταν ξεχωριστές.

Μέσα από το πρότζεκτ άλλαξα. Όχι κάτι ιδιαίτερο απλώς πλέον συμπεριφέρομαι πιο ευγενικά, προσπαθώ να έχω πιο μεγάλη υπομονή με μερικούς ανθρώπους, να μην κοροϊδεύω, να προσφέρω και να βοηθάω τους ανθρώπους που έχουν προβλήματα.

Μου άρεσε που βοηθήσαμε φτωχά παιδιά. Μου έδωσε να καταλάβω πολλά πράγματα στη ζωή. Θέλω να συνεχίσω και να βοηθάω παιδιά.

Όλα όσα κάναμε μου άρεσαν πάρα πολύ. 

Μέσα από το πρότζεκτ έμαθα να δίνω χωρίς αντάλλαγμα. Έμαθα πως με μικρά πράγματα κάνεις τους ανθρώπους να χαμογελούν. Ήταν υπέροχο!

Θέλω να βλέπω το γέλιο, την χαρά και την αγάπη στα πρόσωπα των ανθρώπων όταν τους προσφέρω κάτι. 

Έμαθα ότι μια μικρή πράξη αγάπης από τον καθένα μας, μπορεί να αλλάξει την ζωή του άλλου.

Οι στιγμές που θα θυμάμαι από το πρότζεκτ είναι πάρα πολλές αλλά θα μου μείνει στο μυαλό όταν πήγαμε στο ΚΑΠΗ και είπαμε τα κάλαντα στους παππούδες. Νομίζω ότι  τους περάσαμε το μήνυμα της αγάπης και ότι δεν τους ξεχάσαμε.

Μου άρεσε πολύ η δεντροφύτευση. Ήταν κάτι διαφορετικό που δεν γίνεται στα σχολεία.

Το πρότζεκτ ήταν πολύ ωραίο! Διασκεδάσαμε, συγκινηθήκαμε, παίξαμε, τραγουδήσαμε, προσφέραμε, γίναμε καλύτεροι άνθρωποι!

Έμαθα να προσφέρω κάτι ακόμα και αν δεν έχω πολλά. Έμαθα να νοιάζομαι για τον συνάνθρωπό μου.

Το πιο ωραίο ήταν όταν προσφέραμε. Νομίζω ότι έγινα λίγο πιο καλός.


Έκθεση έργων ζωγραφικής

Το σχολείο μας γέμισε χρώματα και ζωγραφιές!

Με την καθηγήτρια των Καλλιτεχνικών κ. Καζάκη Ιωάννα, διακοσμήσαμε τους τοίχους του σχολείου με τις εικαστικές μας δημιουργίες!
Μήπως κάπου ανάμεσα κρύβεται κάποιος μικρός... Πικάσο;



Παιχνίδια για τα παιδιά της Αφρικής

Τελικά, ναι, υπάρχουν αρκουδάκια στην Μαδαγασκάρη!

Με μεγάλη χαρά συγκεντρώσαμε και στείλαμε μέσω της Ορθόδοξης Εξωτερικής Ιεραποστολής, σε ένα Ορφανοτροφείο στην Μαδαγασκάρη, 4 κούτες με δικά μας παιχνίδια, "καθαρά και ...αρτιμελή!" όπως μας τα ζήτησε η ομάδα του Πρότζεκτ της Α΄γυμνασίου.
Τέτοιες δράσεις μας κάνουν να νιώθουμε πολύ όμορφα, γεμάτοι και φυσικά πολύ ευτυχισμένοι με τα όσα έχουμε!

2ο Συνέδριο Τεχνολογίας

Το σχολείο μας συμμετείχε στο 2ο Συνέδριο Τεχνολογίας με εκπρόσωπο τον μαθητή Σεβαστίδη Βασίλη της Α΄ τάξης.

Ο Βασίλης παρουσίασε το έργο του " Η φάρμα του Βασίλη". 

Στο μάθημα της Τεχνολογίας φέτος ασχοληθήκαμε με θέματα που έχουν να κάνουν με την ελληνική οικονομία. Για να ανακαλύψουμε όμως το ..."πού" βρίσκεται η ελληνική οικονομία στην καθημερινότητά μας, με την καθηγήτριά μας κ. Μυλωνά, κάναμε ένα ενδιαφέρον παιχνίδι: συγκεντρώσαμε ετικέτες προϊόντων που καταναλώνουμε στα σπίτια μας και που όμως, παράγονται στην Ελλάδα. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η ελληνική οικονομία αφορά κυρίως είδη διατροφής.
Η κτηνοτροφία αποτελεί έναν ζωτικό παραγωγικό χώρο στον πρωτογενή τομέα για την χώρα μας.
Ιδιαίτερα στην περιοχή μας υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός κτηνοτρόφων. 

Η εξέλιξη του στάβλου
Οι αγροτικές μέθοδοι ελάχιστα άλλαξαν μέχρι τον 17ο αιώνα, όταν τα βιομηχανικά μηχανήματα διαδόθηκαν σε όλη την Ευρώπη. Σε πολλά μέρη του κόσμου όμως, η αγροτική και κτηνοτροφική δραστηριότητα, ως προς τις βασικές αρχές της, δεν διαφέρει και πολύ από αυτή που ήταν τους προηγούμενους αιώνες.
Πριν από 500 χρόνια περίπου, τα περισσότερα αγροκτήματα είχαν μόνο ένα οίκημα για τα ζώα και ένα για τον ιδιοκτήτη και την οικογένειά του. Άλλα είχαν δύο πατώματα. Τα ζώα έμεναν στο ισόγειο και η οικογένεια στο επάνω πάτωμα. Όταν χρειάστηκαν κι άλλοι χώροι, χτίστηκαν ο ένας κοντά στον άλλο, δημιουργώντας προφυλαγμένες αυλές.

ΑΡΕΘΟΥΣΙΑ 2014

Στιγμές από τα ΑΡΕΘΟΥΣΙΑ

Συγχαρητήρια σε όλους τους μαθητές που διαγωνίστηκαν!
Και φυσικά συγχαρητήρια και στου διοργανωτές! Περιμένουμε την επόμενη διοργάνωση!

Ο Δημήτρης Καζανάς μας συγκίνησε όλους με την ερμηνεία του στο παραδοσιακό τραγούδι "Στο πα και στο ξαναλέω" και δίκαια βγήκε ΠΡΩΤΟΣ!!!

Εβελίνα Τσιαλού και Άννα Λιώτη σε ένα ποπ ντουέτο. Αχ, αυτά τα άτιμα τα μικρόφωνα!!!

Η Χριστίνα Αποστολακίδου σε μια " ΖΑΖ" ερμηνεία!


Η Βιβή Γούτα με το 3ο βραβείο στη ζωγραφική

Οι συμμετοχές μας στην ζωγραφική
Καραγιαννίδου Αναστασία

Βακουφτσή Βασιλική

Γούτα Βιβή

Κυρατζάκου Φανή

ΑΡΕΘΟΥΣΙΑ 2014

Στον διαγωνισμό διηγήματος η μαθήτρια της Β΄ τάξης Σιδηρά Χρύσα πήρε το πρώτο βραβείο και η συμμαθήτριά της Κόκοτα Δέσποινα το τρίτο! 

Συγχαρητήρια κορίτσια! 

Οι φιλόλογοι σας είναι σίγουρα υπερήφανοι!!!



Το γ΄ βραβείο διηγήματος στα ΑΡΕΘΟΥΣΙΑ 2014

                     Κόκοτα  Δέσποινα                           

Άναμπελ

Ονομάζομαι Άναμπελ. Δεν είμαι άνθρωπος. Επίσης δεν είμαι ένα υπερφυσικό πλάσμα. Είμαι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από ένα συνηθισμένο σκυλί, ένα αδέσποτο σκυλί.
Είμαι βέβαιη ότι γνωρίζετε καλά πόσο ενοχλητικά, βρώμικα και θορυβώδη είμαστε! Οι άνθρωποι είναι γενικά φοβισμένοι από εμάς.
Το χειρότερο είναι ότι δεν τους νοιάζει για τις ζωές μας και δεν γνωρίζουν καν τι μας οδήγησε εδώ. Είμαστε κάτι ενοχλητικό που ζει στον δρόμο τους.
Η ιστορία μου είναι ένα καλό παράδειγμα.
Μια όμορφη κυρία, ο αυστηρός σύζυγος και το παιδί τους. Ήταν δέκα χρονών όταν έπεισε τους γονείς της να υιοθετήσουν εμένα. Ήμουν το δώρο γενεθλίων. Αυτή μου άρεσε από την πρώτη στιγμή που την είδα και με αγκάλιασε σφιχτά. Μεγαλώσαμε μαζί. Μιλούσαμε σαν δυο άνθρωποι-είναι κάτι που δεν μπορώ να κάνω, αλλά ξέρω ότι κάθε φορά την κοίταζα, ήξερε ακριβώς τι σκεφτόμουν. Και τότε όλα άλλαξαν. Έγινε 17 και με παραμέλησε κατά κάποιον τρόπο. Καλά ήμουν πολύ γριά για να τρέχουμε και να παίζουμε μαζί. Σύντομα σταμάτησε να μου δίνει προσοχή. Αυτή μου έδινε τροφή μια δυο φορές το μήνα και στη συνέχεια με απόφευγε. Ήταν σα να ήμουν αόρατη.
Ένα χρόνο αργότερα μετακόμισε επειδή γράφτηκε στο κολέγιο. Οι γονείς της αποφάσισαν να βρουν ένα μικρότερο σπίτι, ένα σπίτι όπου δεν υπήρχε χώρος για μένα. Απ’ όσο γνωρίζω δεν της είπαν ποτέ την απόφασή τους να με εγκαταλείψουν.
Σκέφτηκα ότι θα μπορούσαν να βρουν μια θέση για μένα. Πράγματι, βρήκαν μία. Τον δρόμο.
Οι πρώτοι δύο μήνες ήταν οι χειρότεροι και οι πιο επώδυνοι. Θα έπρεπε να έπρεπε να κοιτάζω γύρω μου για φαγητό και νερό. Η ζωή μου ήταν ένας παράδεισος που μετατράπηκε σε κόλαση. Οι περαστικοί στο δρόμο περπατούσαν μακριά από μένα. Δεν προσπαθούσαν καν να κρύψουν την αηδιαστική έκφραση του προσώπου τους.
Κατά τους επόμενους μήνες είχα συνηθίσει πλέον τον τρόπο ζωής στο δρόμο. Μια μέρα, ευτυχώς για μένα, ήταν εκεί μια γριά που φρόντιζε αδέσποτους σκύλους και γάτες. Εκεί οφείλεται το πως εγώ ακόμα συνεχίζω να ζω.
Εμείς συμπάσχουμε με τον πόνο του ανθρώπου. Πλησιάζουμε κάποιον που κλαίει ή βρίσκεται σε κίνδυνο. Έχουμε κατανόηση και είμαστε καλοί απέναντι σε ανθρώπους που υποφέρουν από τον πόνο. Λέγεται ότι μπορούμε να διακρίνουμε τον καρκίνο. Καλά δεν είναι απλά ένας μύθος, είναι αλήθεια. Λόγω της καλής μας όσφρησης, μπορούμε να διακρίνουμε τον καρκίνο του πνεύμονα σε έναν κοντινό ασθενή.
Εμείς σας βοηθάμε τόσο πολύ και το αντάλλαγμά μας είναι εσείς να μας κλωτσάτε  ή να μας φοβάστε.
Πριν λίγο καιρό πήγα να μυρίσω το χέρι μιας κοπέλας και ίσως να παίζαμε μαζί αλλά η κοπέλα φοβήθηκε και με κλώτσησε.
Εμείς στους ανθρώπους ψάχνουμε για αγάπη όχι για τροφή.
Αν δεν βρω τροφή, η ζωή μου ίσως και καταστραφεί, αλλά αν δεν βρω αγάπη, η ζωή μου δεν θα είναι ίδια.


Το α΄ βραβείο διηγήματος στα ΑΡΕΘΟΥΣΙΑ 2014

Σιδηρά Χρύσα
Η περιπέτεια ενός σκίουρου

Είναι άνοιξη και πάντα τέτοια εποχή κάθομαι στο μπαλκόνι μου με τις ώρες. Χάνω την αίσθηση του χρόνου, της ώρας, των ημερών και χαζεύω τη φύση, που με μια υπόκλιση χαίρεται που τη θαυμάζεις και συνεχίζει ήρεμη και γαλήνια τον κύκλο της. Με χαλαρώνει αυτό το συναίσθημα που νιώθω μέσα στα χρώματα και τα αρώματα των ανθισμένων λουλουδιών. Ξεχνιέμαι με μια μέλισσα που ζουζουνίζοντας περιτριγυρίζει τα άνθη παίρνοντάς τη γύρη.
Το σπίτι μου έχει την κατάλληλη θέση για να πάρεις την καλύτερη δόση άνοιξης. Βρίσκεται σε χαμηλό υψόμετρο και το περικυκλώνει απέραντη έκταση πράσινου.
Μόλις ξημέρωσε και μια ήρεμη αναστάτωση πέρασε από το στομάχι μου και νομίζω μου μίλησε αλλά δεν πολυκατάλαβα τι είπε γιατί μόλις είχα ξυπνήσει. Αργότερα μια εντονότερη αναστάτωση έγινε αρκετά κατανοητή και σηκώθηκα να βρω λιχουδιές για να κολατσίσω. Κατέβηκα από τα κλαδιά και πήγα τρέχοντας στην απέναντι λιμνούλα να μουσκέψω το χνουδωτό μου σώμα και τη φουντωτή ουρά μου για να είμαι καθαρούλης για το πρωινό. Άσχετα από τα άλλα τρωκτικά, εμείς οι σκίουροι είμαστε καθαρά ζώα, εργάσιμα και ψάχνουμε πάντα εκλεκτά βελανίδια στα δέντρα. Εγώ αποτελώ εξαίρεση και όταν βαριέμαι τα μαζεύω από το χώμα.
Προσπαθώ να αποφεύγω τον γέρο σκίουρο που μου νοικιάζει το σπίτι, γιατί όλο το ενοίκιο μου ζητάει. 40 βελανίδια το μήνα.
«Εργαζόμενοι σκίουροι είμαστε (που λέει ο λόγος). Πώς να τα βγάλουμε πέρα με εσένα πάνω απ’ το σπίτι μας να μας ζητάς τα μισά βελανίδια από αυτά που βγάζουμε με κόπο;» θέλω να του πω καμιά μέρα αλλά τον λυπάμαι έτσι κουφός και αδύνατος που είναι. Μερικές φορές τον πειράζω κιόλας και μετά το μετανιώνω, γιατί όσο και να πεις με ψιλοβοηθάει με το σπίτι.
Κάθε φορά που βγαίνω έξω είμαι πολύ προσεκτικός, γιατί μια αλεπού εδώ παρά κάτω στη γειτονιά, όταν με συναντάει όλο ειρωνείες και πλάκες λέει ότι κάνει αλλά ποιος τις εμπιστεύεται αυτές τις πανούργες; Την προηγούμενη φορά μάλιστα, εκεί που περπατούσα με πιάνει από το μπροστινό πόδι, μου κόβει το δρόμο και μου λέει:
«Πού είσαι βρε μεζέ, πότε θα περάσεις από το σπίτι να σε φάω, εεε όχι, να φάμε ήθελα να πω». Κάτι τέτοια λέει με ένα ανέκφραστο χαμόγελο που με φοβίζει. Μετά με χτυπάει φιλικά στην πλάτη και λέει:
«Βρε, πλακίτσα έκανα! Γέλα και λιγάκι!»
Κι εγώ όλο και προσπαθώ να ξεφύγω.
Γενικά στη γειτονιά μόνο το κουνάβι συμπαθώ, που αν και λίγο κλειστός χαρακτήρας είναι πολύ φιλότιμος-τον συμπαθώ τον τύπο.
Αύριο σκέφτομαι να πάω κανένα ταξιδάκι. Πολύ γκρινιάζει τώρα τελευταία ο γέρο σκίουρος. Θα πάω να βρω την ησυχία μου. Έλεγα να πάω στις Μπαχάμες αλλά πού καιρός για έξοδα. Μάλλον κάπου εδώ κοντά θα πάω για να ηρεμήσω λιγάκι από τις σκοτούρες.
Ξεκίνησα νωρίς με προορισμό ένα όμορφο δασάκι στην άλλη μεριά του βουνού. Πήρα μαζί μου τα απαραίτητα, δηλαδή βελανίδια.
Στην αρχή πήγαινα ήρεμα αλλά όταν άρχιζε να σκοτεινιάζει άρχισα να τρέχω και σε κάποια στιγμή από την εξάντληση μου έπεσαν τα βελανίδια και σκορπίστηκαν τριγύρω. Μάζεψα όσα μπορούσα  και συνέχισα.
Περπατούσα πολλές ώρες. Ο ήλιος χανόταν και μαζί του και η λάμψη του πίσω από τους λόφους και τα σύννεφα. Μάλλον ήθελε να πάει σε άλλες χώρες που τον είχαν επιθυμήσει. Τον χαιρέτισα και λυπόμουν που έφευγε και μάλλον το ένιωσε και αυτός και μου έλεγε: «Φεύγω αλλά θα σου στείλω το φεγγάρι συντροφιά. Τα λέμε το πρωί.»
Ούτε τηλεγράφημα να μου έστελνε.
Με ησύχασαν αυτές οι σκέψεις και συνέχισα με περισσότερο κουράγιο. Διέσχιζα για ώρες το μονοπάτι που μου φαινόταν συνεχώς το ίδιο. Αποφάσισα αγανακτισμένος να αλλάξω μονοπάτι. Έτσι βρέθηκα σε ένα καινούργιο άχαρο και τρομακτικό. Κάτι κίτρινες μπογιές μουντζούρωναν τους κορμούς των δέντρων. Όλα ήταν διαφορετικά και περίεργα.
Η διάθεσή μου για αλλαγή και ηρεμία με οδήγησαν σε κάτι διαφορετικό και ίσως επικίνδυνο. Αλλά ποιος δεν θα ήθελε να έχει διαφορετικές εμπειρίες από τις καθημερινές;
Βέβαια, για μένα οι εμπειρίες σταμάτησαν όταν ξαφνικά έπεσα σε μια βαθιά τρύπα που ήταν τελείως απρόβλεπτη στη μέση του πουθενά. Ήταν τόσο βαθιά που ίσα ίσα που διέκρινα τα δέντρα που υπήρχαν πάνω. Παιδευόμουν πολύ ώρα για να βγω ώσπου στο τέλος αποκοιμήθηκα. Το παράξενο ήταν ότι όταν ξύπνησα τρανταζόμουν ολόκληρος, μα ούτε που κουνιόμουν. Να, κάτι τέτοια σκέφτομαι μερικές φορές και χάνω το μυαλό μου. Μια φαντασίωση αλλά με μεγάλη διάρκεια για να είναι απλώς φαντασίωση! Ξαφνικά ανοίγει από πάνω μου ένα μαύρο πορτάκι και μου καρφώνεται ο ήλιος στα μάτια. Με μετέφεραν μέσα σε ένα κουτί σε ένα πανέμορφο χώρο. Ήταν ένα μικρό δασάκι με άφθονα βελανίδια και δροσερό κλίμα. Το μόνο ενοχλητικό ήταν κάτι φωτάκια που αναβόσβηναν συνεχώς.
Όταν πέρασε καιρός και κατάλαβα ότι αυτή θα είναι η ζωή μου από εδώ και πέρα, μέσα σε έναν περιορισμένο χώρο με πικρά βελανίδια και με τα, τώρα πια, ακόμη πιο εκνευριστικά φωτάκια, αρρώστησα.
Το μόνο που με παρηγορούσε και μου έδινε θάρρος ήταν η φροντίδα μιας κοπέλας που ερχόταν συχνά. Τις περισσότερες φορές μου μιλούσε με τις ώρες και ξεχνιόταν. Μάλλον ένιωθε και αυτή μόνη.
Χτες ήταν η τελευταία φορά που την είδα …

H υπερ-προσπάθεια βραβεύτηκε!

2ο βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Νέοι Δημοσιογράφοι για το Περιβάλλον για την συμμετοχή του Γυμνασίου Εγνατίας!!!

 

Χωρίς σύγχρονο εργαστήριο Πληροφορικής, χωρίς φωτογραφική μηχανή και βιντεοκάμερα του σχολείου, χωρίς να υπάρχει ουσιαστικά η δυνατότητα να κάνουμε απογευματινές συναντήσεις για το Πρόγραμμα (μαθητές από τόσα χωριά και χωρίς μέσα μαζικής μεταφοράς τις απογευματινές ώρες), χωρίς να έχουν σύνδεση στο Διαδίκτυο από το σπίτι τους πολλοί από τους μαθητές μας, χωρίς τα στοιχειώδη στην υλικοτεχνική υποδομή που έχουν άλλα σχολεία του εξωτερικού, εμείς, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί του Γυμνασίου Εγνατίας, ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ!

 

Με πολλή δουλειά, ακόμη περισσότερο ενθουσιασμό και σίγουρα πολύ καλή οργάνωση των ομάδων και συνεργασία των υπεύθυνων εκπαιδευτικών, το σχολείο μας κατέκτησε την δεύτερη θέση σε έναν Διεθνή Διαγωνισμό με 155 συμμετοχές από 22 χώρες (!) και έδειξε ότι στην Ελλάδα της κρίσης και των δυσκολιών, δυναμώνουμε ακόμη περισσότερο και προσπαθούμε όλοι μαζί για το καλύτερο!

 

Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που η Ελλάδα μας διακρίθηκε στον διαγωνισμό αυτό. 

 

Και να μην ξεχάσουμε την βράβευσή μας από το ΑΤΕΙ Θεσσάλονίκης 

ως η τρίτη Καλύτερη Περιβαλλοντική Δράση του Νομού Θεσσαλονίκης! 


Ποια ήταν αυτή; " Λίμνη Κορώνεια: μια ζωντανή είδηση για μια νεκρή λίμνη" ήταν ο τίτλος του Περιβαλλοντικού μας Προγράμματος την φετινή σχολική χρονιά. Και στον Διεθνή Διαγωνισμό στείλαμε ένα βίντεο στα αγγλικά που ουσιαστικά αποτελεί την "περίληψη" των συνεντεύξεων που πήραν οι νέοι δημοσιογράφοι του Γυμνασίου μας από ηλικιωμένους της περιοχής μας για την Κορώνεια.

 

Στόχος μας ήταν όχι απλά να κάνουμε ένα ακόμη Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα αλλά να καταγράψουμε συναισθήματα και μνήμες, να προβληματιστούμε, να συγκινηθούμε και να μην αφήσουμε να υπάρξει δεύτερη Κορώνεια!

 

Όλοι οι μαθητές που συμμετείχατε στο Πρόγραμμα, βάλατε ο καθένας από ένα μικρό λιθαράκι. Κάποιοι τις φωτογραφίες, κάποιοι τα βίντεο, κάποιοι τις συνεντεύξεις, κάποιοι την έρευνα, κάποιοι τα κείμενα, κάποιοι την μουσική, κάποιοι την μακέτα, κάποιοι τις αφίσες...! 

 

Η Διευθύντρια κ. Μυλωνά Ζωή, και οι υπεύθυνες καθηγήτριες του Προγράμματος κ. Κισλά Ευαγγελία και κ. Τζελαλή Αικατερίνη, σας ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας γιατί μας κάνατε υπερήφανους!

 

Ευχαριστούμε και όσους μοιράστηκαν μαζί μας τα συναισθήματα, τις εμπειρίες και τις γνώσεις τους: όλους τους κατοίκους που τόσο πρόθυμα μας μίλησαν, την κ. Υφαντίδου Ιωάννα και τον Φορέα Διαχείρισης Λιμνών Βόλβης και Κορώνειας για την ενημέρωση και το υλικό που μας παρείχαν, τον κ. Χουρπουλιάδη Γιώργο, πληροφορικό και τον κ. Φίλιππο Παπαδόπουλο, κινηματογραφιστή, για τις πολύτιμες συμβουλές τους. Και φυσικά τους γονείς των μαθητών μας που πάντα συνδράμουν στις προσπάθειές μας. 

Εκ μέρους των υπεύθυνων εκπαιδευτικών

Κισλά Ευαγγελία


 Δείτε εδώ και το ελληνικό βίντεο, μεγαλύτερης διάρκειας.

 Και φυσικά όλο το Πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Αγωγής "Κορώνεια:μια ζωντανή είδηση για μια νεκρή λίμνη" στον ιστοχώρο που κατασκευάσαμε ειδικά για το Πρόγραμμα:

koronia.blogspot.gr